مجله روز

RFID يا "شناسايي با استفاده از فركانس راديويي" يك فناوري ارتباط بي‌سيم است كه براي شناسايي و رديابي خودكار اشياء به كار مي‌رود. اين سيستم شامل تگ‌ها (تراشه‌هاي حاوي شناسه يكتا) و خواننده‌ها (ريدرها) است كه از طريق ارسال سيگنال‌هاي راديويي با تگ‌ها ارتباط برقرار مي‌كنند و داده‌ها را بدون نياز به تماس مستقيم يا خط ديد جمع‌آوري مي‌كنند. تگ‌ها خود به دو نوع فعال (با باتري و برد بيشتر) و غيرفعال يا پس‌فعال (بدون باتري و متكي به انرژي ريدر) تقسيم مي‌شوند. اين فناوري به دليل قابليت‌هاي رديابي دقيق و بدون دخالت دست، كاربردهاي گسترده‌اي در مديريت زنجيره تأمين، كنترل دسترسي، پرداخت‌هاي بي‌سيم، مديريت انبار و سيستم‌هاي حضور و غياب دارد.

تكنولوژي RFID در مدل‌هاي مختلف فركانسي نظير فركانس پايين (LF)، فركانس بالا (HF) و فركانس بسيار بالا (UHF) عمل مي‌كند كه هر كدام براي كاربردهاي متفاوتي مناسب هستند. به عنوان مثال، UHF براي لجستيك و مديريت زنجيره تأمين، و HF براي كارت‌هاي هوشمند و پرداخت استفاده مي‌شود. نكته حائز اهميت اين است كه فركانس‌هاي راديويي مورد استفاده در كاربردهاي رايج RFID (مانند تگ‌هاي روي خودرو) بسيار ضعيف بوده و طبق استانداردها، به‌طور كلي براي سلامتي و مغز انسان مخرب يا مضر نيستند، زيرا توان انتقال آن‌ها بسيار محدود است و استانداردهاي ايمني رعايت مي‌شود.